Bu güne kadar iktidara hep verdim cefa;
Bize göre her ne kadar sürseler de sefa;
Verilen hizmete de nankör gelirse tebaa;
Siyaseti,devleti küstürür görmez asla vefa.............
İktidardaki siyasetçilere
Hakkı adaleti büyüklüğü severiz
Hastaneden atılana,evdekine yeteriz;
Düşkün,hasta,yaşlı,fakir ayırmadan;
Ev ev dolaşıp dertlerini dinleriz;
Eski siyasetçileri sizler de iyi bilirsiniz;
Derlerdi hep devlet deniz,yemeyen keriz;
Kıtlığı,yokluğu millete,bolluğu kendilerine;
Ayırdılar ya,onları bu yüzden terk ettiniz;
Aklınıza gelmeyen hizmetler yaptık;
Çeşitli yollar,hastaneler,okullar açtık;
Devlet kapılarında sürünmekten kurtarıp;
Sayısız işlerinizde kolaylıklar saçtık;
Devlet kurumlarını biz düzene soktuk;
Formaliteleri kaldırıp hizmete koyduk;
Tembellikten şişmiş olan bürokratları;
Ayağa kaldırıp bir bir hizmete koştuk.
Kışları boğulurdunuz kömür dumanından;
Gözleriniz,gırtlağınız yanardı acısından;
Doğal gazla tanıştırınca biz sizi;
O günleri unutuverdiniz,gitti aklınızdan.
İşinize gidemezdiniz ki trafik sıkışıklığından;
Yer altına metrolar koyduk,gafildiniz bundan;
Kayıp gidiveriyorsunuz püfür püfür vagonlarla;
Trafikte,kazada,kırmızı ışıklarda yorulmadan.
Biz yeniden yaptırdık size eski daracık yolları;
Serin metrobüs,otobüs dolu İstanbul sokakları;
Çoğunuzu kurtarıverdik,yakıt,zaman kaybından;
Teşekkür de duymak ister bu gariblerin kulakları;
Bilmelisiniz ki hizmetler kolay verilmiyor;
Kalın,şişkin tembellere iş yap denilmiyor;
Onları ayağa kaldırıncaya kadar;
Kalkıp yapsan da her yere inan yetişilmiyor.
Devlet kurumları dolmuş terörist eşkıya;
Hepsini koruyan aşireti,tarikatı var ya;
Hadi kaldır da iş buyuruver bak birine;
Memurlar Kanunu,İşçi hakları sayar ya.
Kadrolu elemanına iş gördüremezsin ki;
Yasa korumasındadır “kalk” diyemezsin ki;
Elinde defter,kulağında telefon iş kovalar;
Kapıdaki gariban halkı “gör” diyemezsin ki.
Gavur elinden çıkma nurculuğunuz olmasaydı;
Amerika,Avrupa sizi koltuğa koymasaydı;
Sizden ne güzel devlet adamları olurdu ya;
Dış-iç ilişkileriniz bu milleti korkutmasaydı.
Devlete ve Tebaaya
Sokakları sarmış pislik,hastaneyi hastalar,
Vatandaş hizmet ister,memur iş kovalar;
Halk çoktan sinmiş,umudunu kesmiştir de;
Düşünmeden hep suçladığı ise politikacılar.
İnsanoğlu tembeldir asla yapmak istemez iş;
Açım,tokum der kaytarır sen durma ver iş;
Aldığı maaşını hak etmeyi asla düşünmez ki;
Nerden bakarsan bak oraya rüşvetle girmiş.
İşçi memur dediğin memleket nüfusunun yarısı;
Evde ekmek,aş ister çocukları,anası,babası,karısı;
Çalışmayan işçi,memuru işten etse siyasetçi;
Grevdi,mitingdi sokaklara dökülür bütün camiası.
Olmayınca hizmet halka devlet kazanmaz para;
Devletin kazandığı ay başında yetmez memura;
Ordusu,(*) işçisi,işbirlikçisi,hortumcusu da eklenince ;
Siyasetçi borç para diye düşer umutsuzca yollara.
(*) Ordu giderleri devletlerin en büyük giderlerini oluşturur.Yanlış anlaşılmasın.
Bulur buluşturur yüksek faizle bir sürü borç;
Yalvartmıştır onu gurbette Maykıl ile Corc;
Kurumdu,hortumdu derken buhar olur onca para;
Yalvartır onu gene Corc,faizi için isterken borç.
Her yer tembel,sorumsuz ve müsriflerle doldu;
Her yer onursuz siyasetçi,hırsız zengin doldu;
Tembelliklerinden,başkaları sahiplendi vatanlarını;
İşte devletlerin hepsi böyle başkasına kul oldu;
Hep özelleştirme,küreselleşme deriz;
Memleketi ellere güzelce peşkeş çekeriz;
Yabancılara sahilleri,kurumları sattık
Yükümüzü tuttuk,olmazsa çeker gideriz.
Örnekteki gibi vatanına sahip çıkmazsa tebaa,
Devletin kazancı bir anda oluverir heba;
Artık devlet boynuna takmıştır boyunduruğu,
Bu kadar sorumsuz millete de olsun bu reva.
Devlet böyle olur işte başka devlete kul;
Hata kimdedir onu da aklınla kendin bul;
Artık dikiş tutmaz o devletin düzeni;
Böyle olur millet,erkeği bekar,kadını dul.
Bağlı devlette olmaz ki adil idare,asalet ve onur;
Erkeklerine iş verilmez,kadınlar hep parayı bulur.
Geçindiremeyince atıverirler kocalarını sokağa
Çocukları “baba” diye başka erkekler önünde durur.
Devletine,görevine sahip çıkmayanın hali budur;
Dikkatli olunmazsa bizim de sonumuz bu, dur;
Eller keyif sürerken kendi mekanımızda;
Bir kemik atmalarını beklemek inanın umut olur.
Keykubat