Sabetay Sevi Yahudileri olduklarını iddia eden bu toplum bizim İslam Tarikatı olarak bildiğimiz cemaatlerin hepsi anlamına da gelebilmektedir
Türkçesi için "fareyi sağ tıklayıp "translate Turkish" seçeneğini tıklayın. Genel çeviri iyidir. Konuyu anlamanızı sağlar.
https://www.haaretz.com/pure-as-the-driven-snow-1.5203839
Lev Tahor: Tahrik Edilen Kar kadar Saf mı, Karanlığın Kalbi mi?
Haaretz, tarikat ve karizmatik başkanı Haham Shlomo Helbrans hakkındaki gerçeği ortaya çıkarmak için Kanada'daki tartışmalı 'Lev Tahor' Haredi topluluğuyla beş gün geçirdi. İki bölümden oluşan dizinin birinci kısmı.
Shay Fogelman
09.03.2012 13:59
Haham Shlomo Helbrans tövbe edip dinlenmemi sağlamaya çalışıyor. Bu amaçla, son dört aydır Kanada'da telefonda benimle saatlerce harcıyor. Bir şekilde kaybolan iyi bir Yahudi ruhum olduğuna inanıyor ve geri dönüş yolu gösterebileceği konusunda ısrar ediyor. Onunla ruh, Yahudi meselesi ve yol hakkında aynı fikirde değilim, ancak onunla tartışacak birçok ilginç konu buluyorum.
İlgili Makaleler
'Gerçek yolundayken, başkalarının ne dediği umrunda değil'
İsrail, Kanada'daki Yahudi kültünün çocuklarına yardım etmek için elinden geleni yapıyor mu?
Kanada mahkemesi Haredi kültünün çocuklarının koruyucu bakıma alınmasını emretti
Kanada İsrail yanlısı avukatını büyükelçi olarak atadı
Polis, Ontario’da Tal Yahudi Taliban’a baskın düzenledi
Ontario mahkemesi, çocukları 'Yahudi taliban' mezhebinden uzaklaştırdı
Polis, "Taliban tarikatı" tarikatında kötüye kullanım ve zorla evlenme iddiasında
Tartışmalı Yahudi tarikat üyeleri, Trinidad ve Tobago'da gözaltına alındı
Kanadalı yetkililer 127 'Taliban' çocuğunun velayetini almaya çalışıyor
Lev Tahor üyeleri, yargı kuralları Guatemala'da kalabilir.
'Yahudi Taliban'ın tarikat üyeleri İsrail’e sınır dışı edildi
Ontario mahkemesi: 'Yahudi Taliban' çocukları için Pesach ziyareti yok
Aile üyesi, 'Yahudi Taliban'ın Guatemala'ya göç ettiğini söyledi
Guatemala için Kanada'dan ayrılan 'Yahudi Taliban' tarikatı
Haredi Lev Tahor mezhebinden daha fazla üye, çocuk istismarı iddiaları nedeniyle Guatemala'ya taşındı
'Yahudi Taliban' Lev Tahor kimdir?
'Yahudi Taliban' mezhepinin insan kaçakçılığı ve sahteciliğinden şüpheleniliyor
Bu makalenin ikinci kısmı
Haham Helbrans, henüz dindar olamadığım için biraz hayal kırıklığına uğradı, ama pes etmedi. Her fırsatta denemeye devam ediyor. Tanrı'nın tartışmasının kader dünyasına düşmemesi gerektiğini, bunun kesin ve kanıtlanabilir bir gerçek olduğunu savunuyor. Bu nedenle, görüşme için onay vermeden önce, kanıtlarını sunarken onu dinlemek için 10 saat ayırmam konusunda ısrar etti. Helbrans, gerçeği araştırmak için dürüst bir arzu duyduğumda, Tanrı’yı ve Tevrat’ı, Sina’daki Yahudilere verdiği gibi inkar edemeyeceğimi açıkladı.
Şüpheciliğime rağmen talebine cevap verdim. Bu aynı şüphecilik nedeniyle, aslında ikna olsaydım, hayatımı değiştireceğimi ve dindar olacağımı taahhüt ettiğimi de kabul ettim. Helbrans memnun kaldı. Kanada'ya uçağa binmeden önce dönüş uçuşumu iptal etmemi (ya da en azından ertelemeyi) önerdiği için çok keskin ve kendinden emindi. Planlarımı değiştirmedim, ama itiraf ediyorum, en azından bir kere, sigarasız bir Şabat'ı resmetmeye çalıştım.
Shlomo Helbrans, Lev Tahor (“Saf Kalp”) adı verilen küçük ve tartışmalı bir Hasidic topluluğuna başkanlık ediyor. Haredi dünyasının dış saçaklarında yer alan, kıskanç ve insüler bir topluluktur. Helbrans ve öğrencileri kesinlikle bu tariften memnun kalacaklardır. Sertlik - veya gerçek dindarlık, sahip oldukları gibi - toplum yaşamlarının merkezinde durur. “Aşırılık” kelimesinde de herhangi bir olumsuz çağrışım görmüyorlar. Aksine. Pek çok anlamda, onların eleştirisi ve ihaneti dalgaları karşısında bile sarsılmaz kalan bir ideolojidir.
Lev Tahor Kudüs'te 1980'lerin ortalarında ortaya çıktı. 1990'ların başında, Haham Helbrans'ı Brooklyn'deki Williamsburg'un ultra-Ortodoks yerleşim bölgesine ve oradan da Rockland County'de şehir dışına çıkan Monsey kasabasına kadar takip etti. Yaklaşık on yıl önce, topluluk Quebec’teki Kanada’daki Sainte-Agathe-des-Monts kasabasına kalıcı olarak yerleşmişti. Bu süre zarfında, toplumun adı - ve özellikle liderinin adı - bazıları mahkemelere ulaşan ya da Amerika Birleşik Devletleri ve İsrail’de polis soruşturmasına konu olan dahil olmak üzere çeşitli skandallarla ilişkilendirildi.
Topluluk şu anda yaklaşık 50 aile sayısına sahiptir, ancak çoğunlukla Kudüs, Beit Şemesh ve Amerika Birleşik Devletleri'nin Haredi bölgelerinde yaşayan yüzlerce daha fazla destekçisi ve hayranı var. Bazıları, toplumun aşırıcı bakış açısının belirli yönlerini benimsiyor, bazıları ise kadınların eşsiz tarzını ya da bazılarının geleneklerini taklit ediyor. Her yıl en az bir veya iki yeni aile topluluğa katılır.
O zaman Haham Helbrans'a ve topluluğuna karşı çıkanlar var. Sayıları ve güçleri çok daha büyük. Toplumu tehlikeli bir kült olarak görüyorlar ve liderini takipçilerinde beyin yıkama tekniklerini kullanan bir guru olarak görüyorlar. Topluma Lev Tameh (“Impure Heart”) veya Sabbatean Kültü diyorlar ve Helbrans'a sahte bir mesih ve “çağımızın Sabbatai Zevi” adını veriyorlar. Zevi, Yahudi olduğunu iddia eden 17. yüzyıldan kalma bir hahamdı. Mesih.) Özellikle Haredi caddesinde dağıtılan duvar afişleri ve broşürler, topluluk üyelerinin mülklerini, bağımsızlıklarını ve ruhlarını Lev Tahor'a ipotek ettiklerini iddia ediyor. “İstisnasız herkes, onun önünde [Helbrans] bir köle gibidir ve“ Rebbe ”nin iştahını ve arzusunu tatmin etmek için gerektiği gibi yalan söyleyip aldatmaya emretti”, bu yayınların iddialarından sadece bazılarıdır.
Lev Tahor
Lev Tahor muhalifleri, Helbrans'ın ya da onun elçilerinin Hasidim'i ve karılarını bir kez övdüğünü söylüyor. Topluluktaki genç kızların yasaları ihlal ederek genç yaşta evlendiklerini söylüyorlar. Ayrıca haham ve takipçilerini çok eşlilik, cinsel istismar ve küçüklerin kötüye kullanılmasıyla suçluyorlar.
Ancak yalnızca Haredi dünyasında değil, tartışmalı olduğu düşünülen Lev Tahor topluluğu da değil. Geçmişte, İsrail, ABD ve Kanada'daki yetkililer, bunun meşru bir Hasidic topluluğu mu yoksa yasadışı olması gereken bir kült mü olduğunu belirlemeye çalıştı. Bu bağlamda, topluluğun adı son Rosh Hashanah'ın halk bilincine geri döndü. Tatilden birkaç gün önce basında çıkan haberlerde, 13 buçuk yaşlarında Beit Shemesh'li iki kız kardeşin yeni dini ebeveynleri tarafından Kanada'daki Lev Tahor topluluğuna gönderildiği belirtildi. Büyükanneleri tarafından yapılan bir müdahalenin ardından, kızlar Montreal Havaalanında gözaltına alındı ve üç gün sonra İsrail'e geri döndü.
Lev Tahor'u ziyaretimden önceki müzakereler üç ay sürdü ve onlarca telefon görüşmesi ve topluluğa yakın ilişkisi olan insanlarla toplantılar içeriyordu. Helbrans ve halkı son derece dikkatliydi. Onlar hakkında tüm medya kapsama haksız olduğunu söylüyorlar. Hem laik hem de dini gazetelerdeki muhabirlerin gerçeği keşfetmeye teşebbüs etmeden söylentilere ve hakaret edici ifadelere yer verdiğini belirtiyorlar. Halka açık olarak, topluluk üyeleri genellikle kendilerine karşı yapılan suçlamalara cevap vermezler. İsrail basını söz konusu olduğunda, kesinlikle röportajlardan kaçınılmaya ve fotoğraflanmaya çalışılıyor. Ayrıca, iftira iddiasıyla hiçbir zaman dava açmadılar. Siyonist mahkeme sistemini ilke olarak tanımıyorlar ve bu yüzden kullanamıyorlar.
Helbrans'ın neden ilk kez röportaj yapmayı kabul ettiğini ve bir muhabirin topluluğunu ziyaret etmesine neden izin verdiğini anlamak zor. Belki de ışığı görmeme ve yolumu değiştirmeme yol açtığı büyük istekliliği bu konuda önemli bir rol oynadı.
Beş günlük Lev Tahor ziyaretim sırasında, topluluğun herhangi bir üyesiyle - erkeklerle, kadınlarla ve çocuklarla - konuşma özgürlüğüm oldu. Tüm topluluk kurumları bana açıldı ve herhangi bir konuda Helbrans'ı sorgulama ve herhangi bir şüphe veya iddia ile karşı karşıya gelmeme izin verildi. Tüm topluluk üyeleri, düğünlerde veya diğer kutlamalarda bile olmasa da, bu hiçbir zaman olmamasına rağmen fotoğraflanmayı kabul etti.
Sainte-Agathe’de aldığım cevaplar ve aldığım cevaplar beni toplum ve yaşam tarzı hakkında olumlu bir izlenim bıraktı. Ancak aynı zamanda, dırdırcı şüpheler bir an için hiç bitmedi. Ancak daha sonra, İsrail’e döndükten sonra, bunların ne kadarının doğru olduğunu öğrendim.
Hepsinden katı
Sabah sisi Sainte-Agathe'yi kapsar. Görünürlük sıfır. Ocak ayının sonları ve bütün gece düşen kar sokakları beyazlattı. Arabadaki termometre eksi 20 santigrat derece gösteriyor. Hava durumu spikeri, rüzgar üşütme faktörü ile eksi 30 gibi hissettiğini söylüyor. Kasabanın tabanındaki göl donmuş durumda. Ördek ya da tekne yok. Noel için şehre inen yüzlerce turist kaldı. Burada ve orada, zamanı geçen süslenmiş Noel ağaçları yolun kenarındaki karda kaldı.
Bu beyaz zemine karşı, Lev Tahor kadınlarını kasabanın sokaklarında yürüdükleri siyah renkte farketmemek mümkün değil. Onları kaplayan bornozlar vücutlarının dış hatlarını ve ayak izlerini gizler. Sisin içinde kar üzerinde yüzüyor gibi görünüyorlar.
Sainte-Agathe, Montreal’in kuzeyinden iki saatlik bir sürüş mesafesinde. 10.000 nüfus, esas olarak Fransızca konuşan Katolikler'den oluşuyor, ancak aynı zamanda İngilizce konuşan bir nüfus ve Chabad'a ait tek bir sinagog var. Kasaba, dağlarla, ormanlarla ve göllerle çevrilidir ve özellikle yaz aylarında cazip bir turistik yer olarak kabul edilir. Kışın, bölge Kanada'nın önde gelen kayak merkezlerinin çoğuna ev sahipliği yapar.
Lev Tahor üyelerinin evleri, şehrin doğu eteklerinde bulunan dört küçük caddede toplanmıştır. Bunlar, kiremit çatılı ya bir ya da iki katlı tipik banliyö Kuzey Amerika evleridir. Ön tarafta ahşap çitler ve yeşil çimler var, ancak kışın hepsi karla kaplı beş metre. Yerel Hristiyanlara ait bölgelere dağılmış birkaç ev ve bazı küçük ahşap tatil evleri var. Mahallenin merkezinde, şu anda üç katlı büyük bir bina inşa ediliyor. Tamamlandığında, bazı topluluk kurumları ve sinagogu taşınacak.
Topluluğun tüm kadınları, üç yaşından başlayarak, bir tür siyah uzun bornozla baştan ayağa örtülür. Siyah bir fular başlarını örter. Sadece alından çeneye yüzleri ortaya çıkar. İsrail'de, bu burka-esque kıyafetleri onlara “Taliban kadınları” lakabı kazandırdı. Sainte-Agathe sakinleri bazen onlara “Amish kadınları” diyor. Bütün kültürleri ve imgeleri - toplumun erkekleri de belirli bir üniforma giyiyor. - Satmar Hasidim'inkine benzer, sadece daha uzun tzitzit (püsküller). Çocuklar aynı şapka takar ve herkes, Helbrans dışında, aynı gözlük çerçevesini takar. Ayrıca, üç yaşından itibaren bütün erkekler haftada bir kez başlarının üstünde kılları tıraş eder. Sakallarına ve yanmalarına asla dokunulmayacak.
Eritme potası
Lev Tahor topluluğu, dışarıdaki bir gözlemciye özgü görünen diğer gelenekleri takip ediyor. Birçoğu ayrıca, Haşidizm'in diğer kollarında da uygulanmaktadır ancak hiçbir yerde bu kadar titiz değildir. Örneğin, sinagogdaki dualar genellikle normdan iki kat daha uzun sürüyor; kelimeler yavaşça ve büyük bir vurgu ile, genellikle yüksek sesle bağırarak telaffuz edilir. Hasidim şakası “Ses kısıklığı bir dindarlık işaretidir”. Topluluğun diyeti oldukça sınırlıdır. Bilinen Keşmir yasalarına dayanırken, bu yasaların yorumlanması son derece katıdır. Örneğin, tavukları veya yumurtalarını yemeyecekler.
Genetik mühendisliğinin tavukları tref (kosher olmayan) yaptığını söylüyorlar ve bu yüzden sadece kaz ve yumurta etlerini yiyecekler. Halik [Yahudi dini hukuku] sebeplerinden dolayı, domates de dahil olmak üzere tüm meyve ve sebzelerin soyulması gerektiğinde ısrar ediyorlar. Küçük böcek korkusuyla pirinç, yeşil soğan veya yapraklı sebzeler yemeyeceklerdir. Yılda bir kez bir marul yaprağı yiyorlar - Seder tabağından - ancak en az yarım saat süren tam temizlikten sonra.
Kendi şarabını kendileri yapıyorlar. İnek sütünü sadece ineklerin kendilerini sağmalarını sağlayacak bir mandıradan alacaklar. Kendi ekmeklerini pişiriyorlar. Kabul edecekleri tek keşif onayı, şahsen Helbrans'tan gelen onaydır. Hazırlanmış veya korunmuş yiyecekler almazlar ve mümkün olduğunca doğal, işlenmemiş bileşenler kullanırlar. Çocuklar bir mağazadan satın alınan şekerleri yemiyorlar, sadece evde üretilen çikolataları yiyorlar. Diğer tatlılar için çoğunlukla meyve ve her çeşit kavrulmuş fındık ve tohum yiyorlar.
Toplumu ziyaretim boyunca insanlar onlarla birlikte yemek yediğim için ısrar etti. Beni misafirperverliğin mitzvalarını yerine getirmek isteyen ama aynı zamanda Helbrans'ın ana planını kandırabileceğim ve yakındaki goyische restoranlarından birinde tref yiyebileceğim korkusuyla beni evlerinde yemek yemeye davet ettiler. Bu nedenle, her gece otele geri dönmeye hazırladığımda, bana Lev Tahor kadınları tarafından hazırlanan tohumlar, fındıklar ve unlu mamüller ile dolu bir çanta verdiler.
Lev Tahor topluluğunun izlediği gelenek ve yasakların bir açıklaması ve bir iç mantığı vardır. Oradaki insanlar yaşam tarzlarının tamamen halakha ve Yahudi geleneğinin sınırları içerisinde olduğunu söylüyor. Yaptıkları şey hakkında yeni veya farklı hiçbir şey olmadığını. Onların merkezi dünya görüşü, gördükleri gibi, Hasidizm ilkelerine geri dönme girişiminden kaynaklanmaktadır. “Gözlem” ve meditasyona benzeyen süreçlere ve diğer Haşidizm türlerinden gelen gelenekleri birleştirmeye büyük önem veriyorlar. Topluluk tarafından kabul edilen diğer gelenekler Mizrahi Yahudi geleneğinden gelmektedir.
Helbrans, topluluk içinde Mizrahim ve Aşkenazim arasındaki entegrasyon ve eşitlikten gurur duymaktadır. Hasidim ayrıca, dini ve ultra-Ortodoks dünyasındaki diğer toplulukların aksine, Lev Tahor'da etnik ayrımcılık bulunmadığına dair memnuniyetle belirtti. Etnik kimlik var, ancak burada önemi folklor yönü ile sınırlı. Birlik uğruna dualar Hasidic tarzında okunur, ancak toplantılarda ve tatillerde insanların evden getirdiği çeşitli ayinsel melodileri içerir.
Bir shidukh yaparken, bir evlilik uyumu yaparken, ebeveynlerin etnik kökenleri önemli değil, bu yüzden bugün topluluktaki ailelerin çoğu karışık. Çocuklara Hasidic dünyasında popüler olan isimler verilirken, Mizrahi geleneğinde de popüler olan isimler verilir. Helbrans'ın torunlarından biri Haham Masoud Abuhatzeira'dan (Baba Sali olarak da bilinir) sonra Mesut olarak adlandırılır. Bir başka torun olan Sulika, Yahudi efsanesine göre İslam'a dönüşmeyi reddettiği için idam edilen “Faslı aziz” olarak adlandırılıyor.
Sainte-Agathe'de konuştuğum Hasidim, kendilerini Yahudi dünyasında kalan son alevin savunucuları olarak, duvarların koruyucusu, gerçek yolu izleyen tek kişi olarak görüyorlar. Aşırı derecede taviz verici gördükleri diğer Haşidizm dallarına, onları alçakça ve dejenere olarak nitelendirdiklerini düşünüyorlar. Ultra-Ortodoks dünyasındaki diğer akıntıları, özellikle İsrail Devletinin himayesinde olanları, tamamen değersiz görüyorlar. Ve onların gözünde dini Siyonizm, bir Yahudi hareketi olarak sayılmaz.
Lev Tahor Hasidim'in talep ettiği temel gereksinim basittir: Tanrı'ya her an, her yüreği ve ruhu ile ibadet etmek ve hizmet etmek. Kütüphanelerinde sadece Yahudi kitapları var. Evlerinde televizyon, radyo veya bilgisayar yoktur. Burada boş zaman, kişinin ufkunu genişletme veya kendini gerçekleştirme gibi kavramlar standart Batı duyularında yoktur. Evlerinin duvarları da herhangi bir dekorasyonda çıplak; Resim yok, muska, haham fotoğrafları. Çoğunlukla, tek süslemeler, hepsi cam bir kasanın arkasında tutulan şamdanlar, menorahlar veya gümüş dini kaplar. Bazı evlerde, kadınlar tarafından yapılan nakış ve diğer el sanatları da sergilenmektedir.
Lev Tahor'un çocuklarını top oynarken bulamazsınız. Onları yok. Diğer oyunlar da çocukların oynadığı fiziksel koordinasyonu geliştirmelerine yardımcı olmak anlamına gelmez. “Bu, insanın amacı değil” diyorlar. Yidiş'te kitaplar, bulmacalar, Legolar, oyuncak arabalar, plastik mutfak eşyaları ve doldurulmuş hayvanlar var (sadece koşer hayvanlar). İki yaşındaki bir çocuğun babası şöyle diyor: “Bir soğan tarafından bir gün ne kadar etkilendiğine inanmazsınız.”
Başka bir aile, çocuklarının resim çizmeyi, şarkı söylemeyi ve rol yapma oyunlarını sevdiklerini söyledi. Bu özel ailede 11 kardeş var. Bazen, en büyük kızı yönetmen olarak görev yapan küçük çocuklardan biri, babalarının eski shtreimel'lerini alır ve bir gelin olarak giyinir, diğeri ise annelerinin eski bir elbisesini giyer ve gelinin rolünü oynar. Düğün kanopisi olarak kullandıkları kağıdın tutulması için her zaman yeterli sayıda kardeş vardır. Çocuklar dışarı çıkıp karda oynamayı severler: Kardan adam yapmazlar, ancak okul molalarında küçük plastik kızaklar alır ve caddeden aşağı kayarlar. Bu yıl ayrıca bir iglo inşa ettiler.
Kaz yumurtaları
Okul üç yaşında başlar ve tamamen kutsal derslere ayrılır. Tüm erkekler yaşlarına göre bölünmüş üç çitte okuyorlar. Kızlar ayrı ayrı ve sadece evde öğretiliyor. Her sabah yaşlarına göre gruplar halinde toplanırlar ve dersleri toplumdaki kadınlar tarafından verilir. Her konu için farklı bir öğretmen var: okuma ve yazma, matematik, İngilizce, Fransızca, tarih ve coğrafya. Québec’in yasası, çalışmaların İsrail’deki çekirdek müfredatın bir parçası olanlara benzer birkaç zorunlu konu içermesi koşuluyla evde eğitimine izin vermektedir. Kanada'da çok saygı duyulan çokkültürlülüğün değeri adına, Satmar topluluğu ve diğer izolasyonist gruplar gibi Lev Tahor şu anda farklı bir yöntemi takip etme hakkı için mücadele ediyor.
İstihdam, çaba gösterilmesi gereken bir şey olarak algılanmaz. Ebeveynlerinden maddi destek alabilen bir Hasid, bunun yerine bütün gün çalışmayı her zaman tercih edecektir. Hasidim’in bir kısmı toplumun dışında, çoğunlukla bağımsız esnaf olarak veya bilgisayarlarda veya müşteri hizmetleri merkezlerinde çalışan geçici işlerde çalışmaktadır. Topluluk ayrıca birkaç öğretmeni desteklemektedir; topluluğun bağımsız yayınevinde çalışan üç adam; ve Lev Tahor kurumlarından sorumlu ve ortaya çıkan sorunları ele alan iki yönetici. Topluma bağışlar sınırlıdır ve bu nedenle inşaat ve bakım işlerinin büyük bir kısmı Hasidler tarafından yapılmaktadır. Diğer bazı Hasidik grupların aksine, Lev Tahor herhangi bir finansal titan veya devlet otoritesi tarafından desteklenmiyor.
Buradaki herkes çok mütevazı ve basit yaşıyor. Haftada iki veya üç kez, her aileye doğrudan kapıya bir yiyecek dağıtımı verilir. Bu yolla yabancılarla temas kurmak zorunda kalmazlar ve toplu alım fiyatları daha iyidir. Bazen kaz yumurtaları yoktur. Bazen sebze yoktur. Ziyaret ettiğimde inek sütü yoktu, bu yüzden hindistan cevizi sütü içtiler. “Gerçekten önemli olan Tevrat” diyorlar.
Her zaman, topluluk daha fazla gelir elde etmek için ticari girişimler bulmaya çalışır. Geçmişte meyve kompostosu yapan bir iş kurmaya çalıştılar ve ayrıca koşullandırdıkları bir tür tavuk için kümes kurmayı düşündüler. Ancak gerekli yatırım çok büyüktü ve hava koşulları uygun değildi. İzolasyonculukları ve modern dünyaya olan isteksizlikleri, aynı zamanda iş bağları kurmalarını zorlaştırıyor ve çoğu, eyaletteki baskın dil olan Fransızca konuşmuyor. Bazı aileler için, Kanada hükümetinin verdiği çocuk yardımı, başlıca gelir kaynağıdır.
Topluluğun ekonomik destek sisteminin bir diğer önemli unsuru, karşılıklı yardıma verilen değerdir. Bu her zamanki anlamda kolektif değildir. Her ailenin ayrı bir banka hesabı, özel mülkiyeti ve mülkiyeti vardır. Ancak her aile birimi aynı zamanda toplumsal çerçeveye ve bütünü oluşturan diğer birimlere de bağlıdır. Yaklaşık bir yıl önce dinî bir cezaevi çifti ve üç küçük çocuğu, topluluğa katılmak için İsrail'den geldi. Anonimlik talep eden baba, Saint-Agathe'deki ilk yarı yılında, yaşam masraflarının olmadığını söyledi: “Her gün - sabah, öğlen ve gece - birileri gelir, kapıyı çalar ve sıcak bir yemek getirir. Bütün aile. Topluluktaki birileri de faturaları ve emlak vergisini ilk aylarda ödemeye özen gösterdi. ”
Gerçek depresyon
Helbrans ile telefonda saatlerce çalıştıktan sonra, onunla röportaj yapmak için geldiğimde İsrail'den ne getireceğini merak ettim. Elbette, kayıp ruhumu tövbe etmeye can attı; Sadece ona küçük, sembolik bir hediye getirmek istedim. Ona dokunabilecek, belki de bir anı uyandıracak, hatta bazı duyguları tutacak bir şey aradım. Badatz kaşar onayı ile büyük bir paket Türk kahvesi hel ile (kakule) aldı. Yıllarca koklamadığı bir şey olduğunu düşündüm. Bingo. Helbrans hediyeyi görünce çok mutlu oldu. Yardımcılarından birinin bize kahve yapmasını istedi. Birkaç dakika sonra, yarım litre bira içiyormuşuz gibi büyük cam bardaklarla geri döndü.
Ve ben de ona başka bir şey getirdim: şair Eli Eliahu'nun yeni kitabı. Aklıma göre, Eliahu'nun şiiri gerçekten muhteşem. Keskin duygusal zihninin ötesinde, köklerinden önce özür dileyen, kendi kendini etkileyen, laik, İbranice ve liberal bir ahlakı yok eder - Yahudi, etnik veya başka. Helbrans'a dünyamdan biraz bahşiş vereceğini umuyordum. Ertesi sabah tanıştığımızda, kitabı okuduğunu söyledi. Eliahu'ya yazma yeteneği ve zengin dili hakkında iltifat etti. Bütün ayetleri alıntı yaptı ve okurken zaman zaman ağladığını söyledi. Onu en çok hangi şiirin taşıdığını sordum. Bana şaşkınlıkla baktı: “Heyecanla ağlamadım! Üzüntüden ağladım. Acıdan ağladım. Hayatın, Eli Eliahu'nun hayatı boyunca ağladım. Ne kadar zor ve korkunç bir dünyada yaşadığını anladığımda ağladım. Gerçeği olmayan bir dünya, umutsuz ve inançsız. Bu şiirler bana ve onun için üzülmeme neden oldu. Gerçek depresyon. ”
Şaşırdım. “Bana kitabı geri ver,” dedim ona. “Beni anlamadın ve Eli'yi anlamadın. Görünüşe göre doğru hediye değildi. İsrail'e geri döndüğümde postayla size başka bir şey göndereceğim. ”Kitabı kayıtsızca bırakıp şöyle dedi: Ama o Eli Eliahu'yu da buraya gönder. Belki onu tövbe ettirebilirim. ”
Helbrans'ın başkalarının tövbe edip dindar hale gelmelerine ilişkin takıntılı endişesi büyük ölçüde kendi biyografisinden kaynaklanmaktadır. Erez Shlomo Elbarnes, 1962 yılında, laik ebeveynlerin tek çocuğu olan Kudüs'te doğdu. Bir ağaçtan sonra onu adlandırmak istediler. Alon hakkında düşündüler ama Erez'e yerleştiler. Shlomo adını, dedesinin anısına doğum belgesine eklediler.
Erez'in Kudüs'ün Kiryat Yovel mahallesindeki çocukluk arkadaşları onu “aktif hayal gücüne sahip meraklı bir çocuk” olarak nitelendirdi. Hayvanları sevdiğini, tavuklarını ve ailesinin Kleopatra adlı bir kedisini ebeveynlerinin bahçesinde tuttuğunu söylüyorlar. “Doğayı seven bir çocuktu” diyorlar. Mahalle etrafındaki kayalık tepeleri, kurbağaları ve kaplumbağaları aramak için yürüyüş yaparak geçirirdi. Yerel İzciler grubunun bir üyesiydi. Küçükken onu tanıyan film yapımcısı ve senarist Yoad Ben Yosef, yaz tatilleri sırasında mahalle toplum merkezinin yanındaki parkta Kovboy ve Kızılderilileri nasıl oynayacaklarını hala hatırlıyor.
Okulda iyi bir öğrenciydi. Sınıfındaki en iyisi değil, yetenekli öğrenciler için bir sınıfa kabul edilmek için yeterince iyi. Ayrıca sınıf arkadaşları arasında da popülerdi. Sınıfın kralı değil, ama göz ardı edilebilecek biri de değil. Bu makale için röportaj yapılan tüm çocukluk arkadaşları, haklı ve yanlış bir his duyduğunu ve haksızlık olarak gördükleriyle öfkeleneceğini söyledi. Bazıları, zayıf ve dışlanmış durumdayken ayağa kalktığını hatırlıyor. Annesi Yocheved, bu gibi olaylar yüzünden birkaç kez okula çağrıldığını söyledi.
Daha dindar bir yaşam biçiminin çekiciliği, bar mitzvahından önce başladı. Helbrans “Sadece neden hayatta olduğumu ve dünyanın neden var olduğunu bilmek merak ediyordum” diyor. “Tüm bunların ne anlama geldiğini anlamak istedim.” Bu soruları anne-babalarına ve öğretmenlerine ve tanıdığı her yetişkine sorduğunu söylüyor. Ayrıca çocukken kullanabileceği kitaplarda cevaplar aradı. Annesi, okul gününün sonunda Erez'in kütüphaneye kilitlenmesinden sonra okul haddesinin en az iki kez aranması gerektiğini hatırlıyor.
Helbrans, enerjik bir Haredi gençliği olan ve o sırada İsrail'de büyümeye başlayan dini tövbe hareketinin lideri olan Yosef Yagen ile tanışana kadar hiçbir yerde tatmin edici bir açıklama bulamadığını söyledi. Bugün Yagen, Amerika'da yaşayan bir Haredi hahamdır. İki genç adam o zaman akrabalar aracılığıyla tanıştı ve hemen vurdular. Yagen, meraklı Erez'e Mukaddes Kitabın “kod metodunu” gösterdi, ki bunlar düzenli aralıklarla harfleri atlayarak, anlamlı kelimeler ortaya çıkardı. “Bu beni gerçekten heyecanlandıran ilk şey olabilir,” diyor Helbrans, hala hatırladığı bir kahkahayla “Yagen daha sonra babamdan ne tür bir dayak aldı, beni dindar kılan beni olduğunun farkına vardı. .”
Ebeveynleri, oğullarının dine geri dönüşlerine şiddetle karşı çıktılar. Annesi, “Bütün bakış açımıza ters gitti” diyor. Ailesi dinsiz kaldı ve hala Kudüs'te yaşıyor. Yıllar boyunca oğullarını birkaç kez ziyaret ettiler ve altı çocuğu ve 18 torunu ile telefonla yakın temasta kaldılar. Ancak o zaman, dine olan yeni ilgisini öğrendiklerinde, onu sinagog'a gitmesini engellediler ve onu bu şekilde etkileyebileceğini düşündükleri öğelerle herhangi bir bağlantısı olmasını engellemeye çalıştılar. Erez gizlice okumaya devam etti. Ve dine dönüş mücadelesi bugün hala toplumda hissedilmiş gibi görünüyor.
Büyük değişim, Danimarka Lisesinde, gözlemci olan ve bir kippa giyen tarih öğretmeni Dr. Abraham Fuchs ile tanıştığında meydana geldi. Erez, ondan açıklamalar ve cevaplar almaya çalıştı. Fuchs, çocuğun özellikle dine ve Haşidizm'e olan ilgisini belirtti ve Belz yeshiva'da bir tisch için bir akşam kendisine katılmasını önerdi. Ebeveynler fikri duyduklarında endişe duyuyorlardı, ancak tarih öğretmeni onlara, şahsen çocuğun aniden dini hale gelmediğini göreceklerini söyledi. Annesi, ziyarete bütün sınıfın katılacağından emin olduğunu söyledi: “Giden tek kişi olduğunu bilseydim, olmasına izin vermezdim.”
Haredi mahallelerindeki kutsal Şabat atmosferi onu büyüledi ve birkaç hafta sonra Erez bir kippa ve tzitzit giyiyordu. Koşer tutmaya başladı ve karma okuldan ayrılmakta ısrar etti. Ailesi reddetti. Çatışmalar arttığında, evden kaçtı ve birkaç farklı Haredi yeshivas'ına sığındı. Polis iki kez onu aradı. Sosyal yardım otoriteleri de dahil oldu. Sonunda, dindar olan eski bir kibbutznik olan Rabbi Dov Bigon'un yardımıyla bir uzlaşmanın bulunacağı kabul edildi. Çocuğu Mercaz Harav Yeshiva'ya göndermesini önerdi. Ve olan buydu.
“Bir yıl sonra beni işte aradı ve ikiyüzlü dini türlerle birlikte olmak istemediğini söyledi” diyor annesi Yocheved, oğlunun ultra-Ortodoks olma sürecinin nasıl başladığını anlatıyor. Erez şimdi 15 yaşındaydı ve ailesi artık otoritelerini dayatamıyordu. Bnei Brak, Kudüs ve Safed'deki yeshivalar aracılığıyla Haredi dünyasının kalbine yolculuk etmeye başladı. Bir Chabad okulunda ders verdi, sonra da Braslav Hasidiyle; daha sonra Toldot Aharon ve Satmar tarikatlarına bağlandı.
Yeşiva'dan gelen sınıf arkadaşları onu “çok keskin bir akla sahip gerçek bir Tevrat alimi” olarak hatırlıyorlar. Merakla doluydu ve görece kısa sürede çok fazla Tevrat bilgisi edinmeyi başardığını söylüyorlar. O günlerde, retorik yetenekleri ve öğretmenlik kabiliyetleriyle ve dindar olmalarıyla ilgili ilginç kişilerle de öne çıkmaya başladı. 17 yaşındayken Kiryat Ata'dan kısa bir süre önce dini olan bir kız olan Malka Azulai ile düzenlenen bir maçta evlendi.
Satmar uygulamasının ardından Erez, Siyonist adını reddetti ve bundan sonra Shlomo olarak bilinmek istediğini ilan etti. Ayrıca soyadının yazımını Elbarnes'den Helbrans'a çevirdi. Büyükannenin eski Yugoslav pasaportunda adın nasıl yazıldığını söyledi. Ayrıca, annesinin ailesinin de Sırbistan'dan geldiğini ve Ladino konuşan Sephardi ailelerinde her iki ebeveynin de büyüdüğünü gururla belirtti. Yad Vashem arşivleri, Polonya'nın Treblinka kentinde yaşayan ve ailesinin yakınlarının isimlerini içeriyor.
Shlomo ve Malka Helbrans altı yıl Safed'de yaşıyorlardı. Orada Braslav Yeshivat Hametivta'yı yönetti ve en aşırılık yanlısı ve tecritci Hasidic topluluklarından birine başkanlık eden “Yavniel'den tzaddik” olarak bilinen Haham Eliezer Shlomo Schik de dahil olmak üzere belli başlı Hasidic hahamiler tarafından danışmanlık yaptı. 80'lerin ortalarında, çift ve üç çocukları Kudüs'e taşındı. Beyt Yisrael semtinde, Helbrans, çevresinde dindar tövbeler olan küçük bir Hasidim grubu toplamaya başladı. İlk öğrencilerinden bazıları şu anda Kanada'daki toplulukta yaşıyor.
Yazar Haim Be'er, 1980'lerin sonlarında Haredi meselelerinde muhabirlik yaptı. Kudüs'teki genç topluluğunu üç kez ziyaret etti ve en fazla 20 öğrenci öğrencisi saymadığını hatırladı. Helbrans onunla konuşmayı kabul etti, ancak röportaj yapılmadı ve böylece Be'er toplantıları hakkında yazmadı.
Be'er, genç Helbrans'ı “radikal, farklı düşünce tarzına sahip özgün bir adam” olarak hatırlıyor, ama aynı zamanda içinde “tehlikeli aşırılıkçılık” gördü. “Helbrans, Haredi dünyasındaki yolunu arıyordu” diyor ve “dinî tövbe için, aile geleneği veya kökleri dayanacak biri için, bu aşırılıkçılığın durdurulabileceği sınırlar veya sınırlar yoktur. ”
Be'er, Helbrans ile son görüşmesinde, toplumda tuhaf bir şey olduğunu söylüyor. “1991'deki ilk Körfez Savaşı'ndan kısa bir süre önceydi. Yeshiva öğrencileri gelip gidiyorlardı, paketleri taşıyorlardı. Çok fazla aktivite oldu. Bir noktada, birisi 20 pasaport yığını getirdi ve masaya yerleştirdi. Helbrans, planın ne olduğunu açıklamaya istekli değildi. Çevresindeki Hasidim, artık onlar için burada bir şey olmadığını söyledi. Bir dahaki sefere oraya gittim, belki bir hafta sonra, yer boştu. Onlardan hiçbir iz yoktu. ”
Gelecek hafta yayınlanacak olan II. Bölüm'de Shay Fogelman, Lev Tahor'un reşit olmayan evliliklerle ilgili politikasını, üyelerinin gerçekten nasıl para kazandığını ve toplumdan ayrılan insanlarla konuştuğunu yazmaktadır.
Bu, "Lev Tahor" topluluğu hakkında iki bölümden oluşan bir makalenin bir parçasıdır. Devamını okumak için tıklayın.
Shay Fogelman
Google Çevirisi;
Lev Tahor: Tahrik Edilen Kar kadar Saf mı, Karanlığın Kalbi mi?
Haaretz, tarikat ve karizmatik başkanı Haham Shlomo Helbrans hakkındaki gerçeği ortaya çıkarmak için Kanada'daki tartışmalı 'Lev Tahor' Haredi topluluğuyla beş gün geçirdi. İki bölümden oluşan dizinin birinci kısmı.
Shay Fogelman
09.03.2012 13:59
 |
| Bizdeki Lev Tahor Yahudileri |
Haham Shlomo Helbrans tövbe edip dinlenmemi sağlamaya çalışıyor. Bu amaçla, son dört aydır Kanada'da telefonda benimle saatlerce harcıyor. Bir şekilde kaybolan iyi bir Yahudi ruhum olduğuna inanıyor ve geri dönüş yolu gösterebileceği konusunda ısrar ediyor. Onunla ruh, Yahudi meselesi ve yol hakkında aynı fikirde değilim, ancak onunla tartışacak birçok ilginç konu buluyorum.
İlgili Makaleler
'Gerçek yolundayken, başkalarının ne dediği umrunda değil'
İsrail, Kanada'daki Yahudi kültünün çocuklarına yardım etmek için elinden geleni yapıyor mu?
Kanada mahkemesi Haredi kültünün çocuklarının koruyucu bakıma alınmasını emretti
Kanada İsrail yanlısı avukatını büyükelçi olarak atadı
Polis, Ontario’da Tal Yahudi Taliban’a baskın düzenledi
Ontario mahkemesi, çocukları 'Yahudi taliban' mezhebinden uzaklaştırdı
Polis, "Taliban tarikatı" tarikatında kötüye kullanım ve zorla evlenme iddiasında
Tartışmalı Yahudi tarikat üyeleri, Trinidad ve Tobago'da gözaltına alındı
Kanadalı yetkililer 127 'Taliban' çocuğunun velayetini almaya çalışıyor
Lev Tahor üyeleri, yargı kuralları Guatemala'da kalabilir.
'Yahudi Taliban'ın tarikat üyeleri İsrail’e sınır dışı edildi
Ontario mahkemesi: 'Yahudi Taliban' çocukları için Pesach ziyareti yok
Aile üyesi, 'Yahudi Taliban'ın Guatemala'ya göç ettiğini söyledi
Guatemala için Kanada'dan ayrılan 'Yahudi Taliban' tarikatı
Haredi Lev Tahor mezhebinden daha fazla üye, çocuk istismarı iddiaları nedeniyle Guatemala'ya taşındı
'Yahudi Taliban' Lev Tahor kimdir?
'Yahudi Taliban' mezhepinin insan kaçakçılığı ve sahteciliğinden şüpheleniliyor
Bu makalenin ikinci kısmı
Şüpheciliğime rağmen talebine cevap verdim. Bu aynı şüphecilik nedeniyle, aslında ikna olsaydım, hayatımı değiştireceğimi ve dindar olacağımı taahhüt ettiğimi de kabul ettim. Helbrans memnun kaldı. Kanada'ya uçağa binmeden önce dönüş uçuşumu iptal etmemi (ya da en azından ertelemeyi) önerdiği için çok keskin ve kendinden emindi. Planlarımı değiştirmedim, ama itiraf ediyorum, en azından bir kere, sigarasız bir Şabat'ı resmetmeye çalıştım.
Shlomo Helbrans, Lev Tahor (“Saf Kalp”) adı verilen küçük ve tartışmalı bir Hasidic topluluğuna başkanlık ediyor. Haredi dünyasının dış saçaklarında yer alan, kıskanç ve insüler bir topluluktur. Helbrans ve öğrencileri kesinlikle bu tariften memnun kalacaklardır. Sertlik - veya gerçek dindarlık, sahip oldukları gibi - toplum yaşamlarının merkezinde durur. “Aşırılık” kelimesinde de herhangi bir olumsuz çağrışım görmüyorlar. Aksine. Pek çok anlamda, onların eleştirisi ve ihaneti dalgaları karşısında bile sarsılmaz kalan bir ideolojidir.
Lev Tahor Kudüs'te 1980'lerin ortalarında ortaya çıktı. 1990'ların başında, Haham Helbrans'ı Brooklyn'deki Williamsburg'un ultra-Ortodoks yerleşim bölgesine ve oradan da Rockland County'de şehir dışına çıkan Monsey kasabasına kadar takip etti. Yaklaşık on yıl önce, topluluk Quebec’teki Kanada’daki Sainte-Agathe-des-Monts kasabasına kalıcı olarak yerleşmişti. Bu süre zarfında, toplumun adı - ve özellikle liderinin adı - bazıları mahkemelere ulaşan ya da Amerika Birleşik Devletleri ve İsrail’de polis soruşturmasına konu olan dahil olmak üzere çeşitli skandallarla ilişkilendirildi.
Topluluk şu anda yaklaşık 50 aile sayısına sahiptir, ancak çoğunlukla Kudüs, Beit Şemesh ve Amerika Birleşik Devletleri'nin Haredi bölgelerinde yaşayan yüzlerce daha fazla destekçisi ve hayranı var. Bazıları, toplumun aşırıcı bakış açısının belirli yönlerini benimsiyor, bazıları ise kadınların eşsiz tarzını ya da bazılarının geleneklerini taklit ediyor. Her yıl en az bir veya iki yeni aile topluluğa katılır.
O zaman Haham Helbrans'a ve topluluğuna karşı çıkanlar var. Sayıları ve güçleri çok daha büyük. Toplumu tehlikeli bir kült olarak görüyorlar ve liderini takipçilerinde beyin yıkama tekniklerini kullanan bir guru olarak görüyorlar. Topluma Lev Tameh (“Impure Heart”) veya Sabbatean Kültü diyorlar ve Helbrans'a sahte bir mesih ve “çağımızın Sabbatai Zevi” adını veriyorlar. Zevi, Yahudi olduğunu iddia eden 17. yüzyıldan kalma bir hahamdı. Mesih.) Özellikle Haredi caddesinde dağıtılan duvar afişleri ve broşürler, topluluk üyelerinin mülklerini, bağımsızlıklarını ve ruhlarını Lev Tahor'a ipotek ettiklerini iddia ediyor. “İstisnasız herkes, onun önünde [Helbrans] bir köle gibidir ve“ Rebbe ”nin iştahını ve arzusunu tatmin etmek için gerektiği gibi yalan söyleyip aldatmaya emretti”, bu yayınların iddialarından sadece bazılarıdır.
Lev Tahor
Lev Tahor muhalifleri, Helbrans'ın ya da onun elçilerinin Hasidim'i ve karılarını bir kez övdüğünü söylüyor. Topluluktaki genç kızların yasaları ihlal ederek genç yaşta evlendiklerini söylüyorlar. Ayrıca haham ve takipçilerini çok eşlilik, cinsel istismar ve küçüklerin kötüye kullanılmasıyla suçluyorlar.
Ancak yalnızca Haredi dünyasında değil, tartışmalı olduğu düşünülen Lev Tahor topluluğu da değil. Geçmişte, İsrail, ABD ve Kanada'daki yetkililer, bunun meşru bir Hasidic topluluğu mu yoksa yasadışı olması gereken bir kült mü olduğunu belirlemeye çalıştı. Bu bağlamda, topluluğun adı son Rosh Hashanah'ın halk bilincine geri döndü. Tatilden birkaç gün önce basında çıkan haberlerde, 13 buçuk yaşlarında Beit Shemesh'li iki kız kardeşin yeni dini ebeveynleri tarafından Kanada'daki Lev Tahor topluluğuna gönderildiği belirtildi. Büyükanneleri tarafından yapılan bir müdahalenin ardından, kızlar Montreal Havaalanında gözaltına alındı ve üç gün sonra İsrail'e geri döndü.
Lev Tahor'u ziyaretimden önceki müzakereler üç ay sürdü ve onlarca telefon görüşmesi ve topluluğa yakın ilişkisi olan insanlarla toplantılar içeriyordu. Helbrans ve halkı son derece dikkatliydi. Onlar hakkında tüm medya kapsama haksız olduğunu söylüyorlar. Hem laik hem de dini gazetelerdeki muhabirlerin gerçeği keşfetmeye teşebbüs etmeden söylentilere ve hakaret edici ifadelere yer verdiğini belirtiyorlar. Halka açık olarak, topluluk üyeleri genellikle kendilerine karşı yapılan suçlamalara cevap vermezler. İsrail basını söz konusu olduğunda, kesinlikle röportajlardan kaçınılmaya ve fotoğraflanmaya çalışılıyor. Ayrıca, iftira iddiasıyla hiçbir zaman dava açmadılar. Siyonist mahkeme sistemini ilke olarak tanımıyorlar ve bu yüzden kullanamıyorlar.
Helbrans'ın neden ilk kez röportaj yapmayı kabul ettiğini ve bir muhabirin topluluğunu ziyaret etmesine neden izin verdiğini anlamak zor. Belki de ışığı görmeme ve yolumu değiştirmeme yol açtığı büyük istekliliği bu konuda önemli bir rol oynadı.
Beş günlük Lev Tahor ziyaretim sırasında, topluluğun herhangi bir üyesiyle - erkeklerle, kadınlarla ve çocuklarla - konuşma özgürlüğüm oldu. Tüm topluluk kurumları bana açıldı ve herhangi bir konuda Helbrans'ı sorgulama ve herhangi bir şüphe veya iddia ile karşı karşıya gelmeme izin verildi. Tüm topluluk üyeleri, düğünlerde veya diğer kutlamalarda bile olmasa da, bu hiçbir zaman olmamasına rağmen fotoğraflanmayı kabul etti.
Sainte-Agathe’de aldığım cevaplar ve aldığım cevaplar beni toplum ve yaşam tarzı hakkında olumlu bir izlenim bıraktı. Ancak aynı zamanda, dırdırcı şüpheler bir an için hiç bitmedi. Ancak daha sonra, İsrail’e döndükten sonra, bunların ne kadarının doğru olduğunu öğrendim.
Hepsinden katı
Sabah sisi Sainte-Agathe'yi kapsar. Görünürlük sıfır. Ocak ayının sonları ve bütün gece düşen kar sokakları beyazlattı. Arabadaki termometre eksi 20 santigrat derece gösteriyor. Hava durumu spikeri, rüzgar üşütme faktörü ile eksi 30 gibi hissettiğini söylüyor. Kasabanın tabanındaki göl donmuş durumda. Ördek ya da tekne yok. Noel için şehre inen yüzlerce turist kaldı. Burada ve orada, zamanı geçen süslenmiş Noel ağaçları yolun kenarındaki karda kaldı.
Bu beyaz zemine karşı, Lev Tahor kadınlarını kasabanın sokaklarında yürüdükleri siyah renkte farketmemek mümkün değil. Onları kaplayan bornozlar vücutlarının dış hatlarını ve ayak izlerini gizler. Sisin içinde kar üzerinde yüzüyor gibi görünüyorlar.
Sainte-Agathe, Montreal’in kuzeyinden iki saatlik bir sürüş mesafesinde. 10.000 nüfus, esas olarak Fransızca konuşan Katolikler'den oluşuyor, ancak aynı zamanda İngilizce konuşan bir nüfus ve Chabad'a ait tek bir sinagog var. Kasaba, dağlarla, ormanlarla ve göllerle çevrilidir ve özellikle yaz aylarında cazip bir turistik yer olarak kabul edilir. Kışın, bölge Kanada'nın önde gelen kayak merkezlerinin çoğuna ev sahipliği yapar.
Lev Tahor üyelerinin evleri, şehrin doğu eteklerinde bulunan dört küçük caddede toplanmıştır. Bunlar, kiremit çatılı ya bir ya da iki katlı tipik banliyö Kuzey Amerika evleridir. Ön tarafta ahşap çitler ve yeşil çimler var, ancak kışın hepsi karla kaplı beş metre. Yerel Hristiyanlara ait bölgelere dağılmış birkaç ev ve bazı küçük ahşap tatil evleri var. Mahallenin merkezinde, şu anda üç katlı büyük bir bina inşa ediliyor. Tamamlandığında, bazı topluluk kurumları ve sinagogu taşınacak.
Topluluğun tüm kadınları, üç yaşından başlayarak, bir tür siyah uzun bornozla baştan ayağa örtülür. Siyah bir fular başlarını örter. Sadece alından çeneye yüzleri ortaya çıkar. İsrail'de, bu burka-esque kıyafetleri onlara “Taliban kadınları” lakabı kazandırdı. Sainte-Agathe sakinleri bazen onlara “Amish kadınları” diyor. Bütün kültürleri ve imgeleri - toplumun erkekleri de belirli bir üniforma giyiyor. - Satmar Hasidim'inkine benzer, sadece daha uzun tzitzit (püsküller). Çocuklar aynı şapka takar ve herkes, Helbrans dışında, aynı gözlük çerçevesini takar. Ayrıca, üç yaşından itibaren bütün erkekler haftada bir kez başlarının üstünde kılları tıraş eder. Sakallarına ve yanmalarına asla dokunulmayacak.
Eritme potası
Lev Tahor topluluğu, dışarıdaki bir gözlemciye özgü görünen diğer gelenekleri takip ediyor. Birçoğu ayrıca, Haşidizm'in diğer kollarında da uygulanmaktadır ancak hiçbir yerde bu kadar titiz değildir. Örneğin, sinagogdaki dualar genellikle normdan iki kat daha uzun sürüyor; kelimeler yavaşça ve büyük bir vurgu ile, genellikle yüksek sesle bağırarak telaffuz edilir. Hasidim şakası “Ses kısıklığı bir dindarlık işaretidir”. Topluluğun diyeti oldukça sınırlıdır. Bilinen Keşmir yasalarına dayanırken, bu yasaların yorumlanması son derece katıdır. Örneğin, tavukları veya yumurtalarını yemeyecekler.
Genetik mühendisliğinin tavukları tref (kosher olmayan) yaptığını söylüyorlar ve bu yüzden sadece kaz ve yumurta etlerini yiyecekler. Halik [Yahudi dini hukuku] sebeplerinden dolayı, domates de dahil olmak üzere tüm meyve ve sebzelerin soyulması gerektiğinde ısrar ediyorlar. Küçük böcek korkusuyla pirinç, yeşil soğan veya yapraklı sebzeler yemeyeceklerdir. Yılda bir kez bir marul yaprağı yiyorlar - Seder tabağından - ancak en az yarım saat süren tam temizlikten sonra.
Kendi şarabını kendileri yapıyorlar. İnek sütünü sadece ineklerin kendilerini sağmalarını sağlayacak bir mandıradan alacaklar. Kendi ekmeklerini pişiriyorlar. Kabul edecekleri tek keşif onayı, şahsen Helbrans'tan gelen onaydır. Hazırlanmış veya korunmuş yiyecekler almazlar ve mümkün olduğunca doğal, işlenmemiş bileşenler kullanırlar. Çocuklar bir mağazadan satın alınan şekerleri yemiyorlar, sadece evde üretilen çikolataları yiyorlar. Diğer tatlılar için çoğunlukla meyve ve her çeşit kavrulmuş fındık ve tohum yiyorlar.
Toplumu ziyaretim boyunca insanlar onlarla birlikte yemek yediğim için ısrar etti. Beni misafirperverliğin mitzvalarını yerine getirmek isteyen ama aynı zamanda Helbrans'ın ana planını kandırabileceğim ve yakındaki goyische restoranlarından birinde tref yiyebileceğim korkusuyla beni evlerinde yemek yemeye davet ettiler. Bu nedenle, her gece otele geri dönmeye hazırladığımda, bana Lev Tahor kadınları tarafından hazırlanan tohumlar, fındıklar ve unlu mamüller ile dolu bir çanta verdiler.
Lev Tahor topluluğunun izlediği gelenek ve yasakların bir açıklaması ve bir iç mantığı vardır. Oradaki insanlar yaşam tarzlarının tamamen halakha ve Yahudi geleneğinin sınırları içerisinde olduğunu söylüyor. Yaptıkları şey hakkında yeni veya farklı hiçbir şey olmadığını. Onların merkezi dünya görüşü, gördükleri gibi, Hasidizm ilkelerine geri dönme girişiminden kaynaklanmaktadır. “Gözlem” ve meditasyona benzeyen süreçlere ve diğer Haşidizm türlerinden gelen gelenekleri birleştirmeye büyük önem veriyorlar. Topluluk tarafından kabul edilen diğer gelenekler Mizrahi Yahudi geleneğinden gelmektedir.
Helbrans, topluluk içinde Mizrahim ve Aşkenazim arasındaki entegrasyon ve eşitlikten gurur duymaktadır. Hasidim ayrıca, dini ve ultra-Ortodoks dünyasındaki diğer toplulukların aksine, Lev Tahor'da etnik ayrımcılık bulunmadığına dair memnuniyetle belirtti. Etnik kimlik var, ancak burada önemi folklor yönü ile sınırlı. Birlik uğruna dualar Hasidic tarzında okunur, ancak toplantılarda ve tatillerde insanların evden getirdiği çeşitli ayinsel melodileri içerir.
Bir shidukh yaparken, bir evlilik uyumu yaparken, ebeveynlerin etnik kökenleri önemli değil, bu yüzden bugün topluluktaki ailelerin çoğu karışık. Çocuklara Hasidic dünyasında popüler olan isimler verilirken, Mizrahi geleneğinde de popüler olan isimler verilir. Helbrans'ın torunlarından biri Haham Masoud Abuhatzeira'dan (Baba Sali olarak da bilinir) sonra Mesut olarak adlandırılır. Bir başka torun olan Sulika, Yahudi efsanesine göre İslam'a dönüşmeyi reddettiği için idam edilen “Faslı aziz” olarak adlandırılıyor.
Sainte-Agathe'de konuştuğum Hasidim, kendilerini Yahudi dünyasında kalan son alevin savunucuları olarak, duvarların koruyucusu, gerçek yolu izleyen tek kişi olarak görüyorlar. Aşırı derecede taviz verici gördükleri diğer Haşidizm dallarına, onları alçakça ve dejenere olarak nitelendirdiklerini düşünüyorlar. Ultra-Ortodoks dünyasındaki diğer akıntıları, özellikle İsrail Devletinin himayesinde olanları, tamamen değersiz görüyorlar. Ve onların gözünde dini Siyonizm, bir Yahudi hareketi olarak sayılmaz.
Lev Tahor Hasidim'in talep ettiği temel gereksinim basittir: Tanrı'ya her an, her yüreği ve ruhu ile ibadet etmek ve hizmet etmek. Kütüphanelerinde sadece Yahudi kitapları var. Evlerinde televizyon, radyo veya bilgisayar yoktur. Burada boş zaman, kişinin ufkunu genişletme veya kendini gerçekleştirme gibi kavramlar standart Batı duyularında yoktur. Evlerinin duvarları da herhangi bir dekorasyonda çıplak; Resim yok, muska, haham fotoğrafları. Çoğunlukla, tek süslemeler, hepsi cam bir kasanın arkasında tutulan şamdanlar, menorahlar veya gümüş dini kaplar. Bazı evlerde, kadınlar tarafından yapılan nakış ve diğer el sanatları da sergilenmektedir.
Lev Tahor'un çocuklarını top oynarken bulamazsınız. Onları yok. Diğer oyunlar da çocukların oynadığı fiziksel koordinasyonu geliştirmelerine yardımcı olmak anlamına gelmez. “Bu, insanın amacı değil” diyorlar. Yidiş'te kitaplar, bulmacalar, Legolar, oyuncak arabalar, plastik mutfak eşyaları ve doldurulmuş hayvanlar var (sadece koşer hayvanlar). İki yaşındaki bir çocuğun babası şöyle diyor: “Bir soğan tarafından bir gün ne kadar etkilendiğine inanmazsınız.”
Başka bir aile, çocuklarının resim çizmeyi, şarkı söylemeyi ve rol yapma oyunlarını sevdiklerini söyledi. Bu özel ailede 11 kardeş var. Bazen, en büyük kızı yönetmen olarak görev yapan küçük çocuklardan biri, babalarının eski shtreimel'lerini alır ve bir gelin olarak giyinir, diğeri ise annelerinin eski bir elbisesini giyer ve gelinin rolünü oynar. Düğün kanopisi olarak kullandıkları kağıdın tutulması için her zaman yeterli sayıda kardeş vardır. Çocuklar dışarı çıkıp karda oynamayı severler: Kardan adam yapmazlar, ancak okul molalarında küçük plastik kızaklar alır ve caddeden aşağı kayarlar. Bu yıl ayrıca bir iglo inşa ettiler.
Kaz yumurtaları
Okul üç yaşında başlar ve tamamen kutsal derslere ayrılır. Tüm erkekler yaşlarına göre bölünmüş üç çitte okuyorlar. Kızlar ayrı ayrı ve sadece evde öğretiliyor. Her sabah yaşlarına göre gruplar halinde toplanırlar ve dersleri toplumdaki kadınlar tarafından verilir. Her konu için farklı bir öğretmen var: okuma ve yazma, matematik, İngilizce, Fransızca, tarih ve coğrafya. Québec’in yasası, çalışmaların İsrail’deki çekirdek müfredatın bir parçası olanlara benzer birkaç zorunlu konu içermesi koşuluyla evde eğitimine izin vermektedir. Kanada'da çok saygı duyulan çokkültürlülüğün değeri adına, Satmar topluluğu ve diğer izolasyonist gruplar gibi Lev Tahor şu anda farklı bir yöntemi takip etme hakkı için mücadele ediyor.
İstihdam, çaba gösterilmesi gereken bir şey olarak algılanmaz. Ebeveynlerinden maddi destek alabilen bir Hasid, bunun yerine bütün gün çalışmayı her zaman tercih edecektir. Hasidim’in bir kısmı toplumun dışında, çoğunlukla bağımsız esnaf olarak veya bilgisayarlarda veya müşteri hizmetleri merkezlerinde çalışan geçici işlerde çalışmaktadır. Topluluk ayrıca birkaç öğretmeni desteklemektedir; topluluğun bağımsız yayınevinde çalışan üç adam; ve Lev Tahor kurumlarından sorumlu ve ortaya çıkan sorunları ele alan iki yönetici. Topluma bağışlar sınırlıdır ve bu nedenle inşaat ve bakım işlerinin büyük bir kısmı Hasidler tarafından yapılmaktadır. Diğer bazı Hasidik grupların aksine, Lev Tahor herhangi bir finansal titan veya devlet otoritesi tarafından desteklenmiyor.
Buradaki herkes çok mütevazı ve basit yaşıyor. Haftada iki veya üç kez, her aileye doğrudan kapıya bir yiyecek dağıtımı verilir. Bu yolla yabancılarla temas kurmak zorunda kalmazlar ve toplu alım fiyatları daha iyidir. Bazen kaz yumurtaları yoktur. Bazen sebze yoktur. Ziyaret ettiğimde inek sütü yoktu, bu yüzden hindistan cevizi sütü içtiler. “Gerçekten önemli olan Tevrat” diyorlar.
Her zaman, topluluk daha fazla gelir elde etmek için ticari girişimler bulmaya çalışır. Geçmişte meyve kompostosu yapan bir iş kurmaya çalıştılar ve ayrıca koşullandırdıkları bir tür tavuk için kümes kurmayı düşündüler. Ancak gerekli yatırım çok büyüktü ve hava koşulları uygun değildi. İzolasyonculukları ve modern dünyaya olan isteksizlikleri, aynı zamanda iş bağları kurmalarını zorlaştırıyor ve çoğu, eyaletteki baskın dil olan Fransızca konuşmuyor. Bazı aileler için, Kanada hükümetinin verdiği çocuk yardımı, başlıca gelir kaynağıdır.
Topluluğun ekonomik destek sisteminin bir diğer önemli unsuru, karşılıklı yardıma verilen değerdir. Bu her zamanki anlamda kolektif değildir. Her ailenin ayrı bir banka hesabı, özel mülkiyeti ve mülkiyeti vardır. Ancak her aile birimi aynı zamanda toplumsal çerçeveye ve bütünü oluşturan diğer birimlere de bağlıdır. Yaklaşık bir yıl önce dinî bir cezaevi çifti ve üç küçük çocuğu, topluluğa katılmak için İsrail'den geldi. Anonimlik talep eden baba, Saint-Agathe'deki ilk yarı yılında, yaşam masraflarının olmadığını söyledi: “Her gün - sabah, öğlen ve gece - birileri gelir, kapıyı çalar ve sıcak bir yemek getirir. Bütün aile. Topluluktaki birileri de faturaları ve emlak vergisini ilk aylarda ödemeye özen gösterdi. ”
Gerçek depresyon
Helbrans ile telefonda saatlerce çalıştıktan sonra, onunla röportaj yapmak için geldiğimde İsrail'den ne getireceğini merak ettim. Elbette, kayıp ruhumu tövbe etmeye can attı; Sadece ona küçük, sembolik bir hediye getirmek istedim. Ona dokunabilecek, belki de bir anı uyandıracak, hatta bazı duyguları tutacak bir şey aradım. Badatz kaşar onayı ile büyük bir paket Türk kahvesi hel ile (kakule) aldı. Yıllarca koklamadığı bir şey olduğunu düşündüm. Bingo. Helbrans hediyeyi görünce çok mutlu oldu. Yardımcılarından birinin bize kahve yapmasını istedi. Birkaç dakika sonra, yarım litre bira içiyormuşuz gibi büyük cam bardaklarla geri döndü.
Ve ben de ona başka bir şey getirdim: şair Eli Eliahu'nun yeni kitabı. Aklıma göre, Eliahu'nun şiiri gerçekten muhteşem. Keskin duygusal zihninin ötesinde, köklerinden önce özür dileyen, kendi kendini etkileyen, laik, İbranice ve liberal bir ahlakı yok eder - Yahudi, etnik veya başka. Helbrans'a dünyamdan biraz bahşiş vereceğini umuyordum. Ertesi sabah tanıştığımızda, kitabı okuduğunu söyledi. Eliahu'ya yazma yeteneği ve zengin dili hakkında iltifat etti. Bütün ayetleri alıntı yaptı ve okurken zaman zaman ağladığını söyledi. Onu en çok hangi şiirin taşıdığını sordum. Bana şaşkınlıkla baktı: “Heyecanla ağlamadım! Üzüntüden ağladım. Acıdan ağladım. Hayatın, Eli Eliahu'nun hayatı boyunca ağladım. Ne kadar zor ve korkunç bir dünyada yaşadığını anladığımda ağladım. Gerçeği olmayan bir dünya, umutsuz ve inançsız. Bu şiirler bana ve onun için üzülmeme neden oldu. Gerçek depresyon. ”
Şaşırdım. “Bana kitabı geri ver,” dedim ona. “Beni anlamadın ve Eli'yi anlamadın. Görünüşe göre doğru hediye değildi. İsrail'e geri döndüğümde postayla size başka bir şey göndereceğim. ”Kitabı kayıtsızca bırakıp şöyle dedi: Ama o Eli Eliahu'yu da buraya gönder. Belki onu tövbe ettirebilirim. ”
Helbrans'ın başkalarının tövbe edip dindar hale gelmelerine ilişkin takıntılı endişesi büyük ölçüde kendi biyografisinden kaynaklanmaktadır. Erez Shlomo Elbarnes, 1962 yılında, laik ebeveynlerin tek çocuğu olan Kudüs'te doğdu. Bir ağaçtan sonra onu adlandırmak istediler. Alon hakkında düşündüler ama Erez'e yerleştiler. Shlomo adını, dedesinin anısına doğum belgesine eklediler.
Erez'in Kudüs'ün Kiryat Yovel mahallesindeki çocukluk arkadaşları onu “aktif hayal gücüne sahip meraklı bir çocuk” olarak nitelendirdi. Hayvanları sevdiğini, tavuklarını ve ailesinin Kleopatra adlı bir kedisini ebeveynlerinin bahçesinde tuttuğunu söylüyorlar. “Doğayı seven bir çocuktu” diyorlar. Mahalle etrafındaki kayalık tepeleri, kurbağaları ve kaplumbağaları aramak için yürüyüş yaparak geçirirdi. Yerel İzciler grubunun bir üyesiydi. Küçükken onu tanıyan film yapımcısı ve senarist Yoad Ben Yosef, yaz tatilleri sırasında mahalle toplum merkezinin yanındaki parkta Kovboy ve Kızılderilileri nasıl oynayacaklarını hala hatırlıyor.
Okulda iyi bir öğrenciydi. Sınıfındaki en iyisi değil, yetenekli öğrenciler için bir sınıfa kabul edilmek için yeterince iyi. Ayrıca sınıf arkadaşları arasında da popülerdi. Sınıfın kralı değil, ama göz ardı edilebilecek biri de değil. Bu makale için röportaj yapılan tüm çocukluk arkadaşları, haklı ve yanlış bir his duyduğunu ve haksızlık olarak gördükleriyle öfkeleneceğini söyledi. Bazıları, zayıf ve dışlanmış durumdayken ayağa kalktığını hatırlıyor. Annesi Yocheved, bu gibi olaylar yüzünden birkaç kez okula çağrıldığını söyledi.
Daha dindar bir yaşam biçiminin çekiciliği, bar mitzvahından önce başladı. Helbrans “Sadece neden hayatta olduğumu ve dünyanın neden var olduğunu bilmek merak ediyordum” diyor. “Tüm bunların ne anlama geldiğini anlamak istedim.” Bu soruları anne-babalarına ve öğretmenlerine ve tanıdığı her yetişkine sorduğunu söylüyor. Ayrıca çocukken kullanabileceği kitaplarda cevaplar aradı. Annesi, okul gününün sonunda Erez'in kütüphaneye kilitlenmesinden sonra okul haddesinin en az iki kez aranması gerektiğini hatırlıyor.
Helbrans, enerjik bir Haredi gençliği olan ve o sırada İsrail'de büyümeye başlayan dini tövbe hareketinin lideri olan Yosef Yagen ile tanışana kadar hiçbir yerde tatmin edici bir açıklama bulamadığını söyledi. Bugün Yagen, Amerika'da yaşayan bir Haredi hahamdır. İki genç adam o zaman akrabalar aracılığıyla tanıştı ve hemen vurdular. Yagen, meraklı Erez'e Mukaddes Kitabın “kod metodunu” gösterdi, ki bunlar düzenli aralıklarla harfleri atlayarak, anlamlı kelimeler ortaya çıkardı. “Bu beni gerçekten heyecanlandıran ilk şey olabilir,” diyor Helbrans, hala hatırladığı bir kahkahayla “Yagen daha sonra babamdan ne tür bir dayak aldı, beni dindar kılan beni olduğunun farkına vardı. .”
Ebeveynleri, oğullarının dine geri dönüşlerine şiddetle karşı çıktılar. Annesi, “Bütün bakış açımıza ters gitti” diyor. Ailesi dinsiz kaldı ve hala Kudüs'te yaşıyor. Yıllar boyunca oğullarını birkaç kez ziyaret ettiler ve altı çocuğu ve 18 torunu ile telefonla yakın temasta kaldılar. Ancak o zaman, dine olan yeni ilgisini öğrendiklerinde, onu sinagog'a gitmesini engellediler ve onu bu şekilde etkileyebileceğini düşündükleri öğelerle herhangi bir bağlantısı olmasını engellemeye çalıştılar. Erez gizlice okumaya devam etti. Ve dine dönüş mücadelesi bugün hala toplumda hissedilmiş gibi görünüyor.
Büyük değişim, Danimarka Lisesinde, gözlemci olan ve bir kippa giyen tarih öğretmeni Dr. Abraham Fuchs ile tanıştığında meydana geldi. Erez, ondan açıklamalar ve cevaplar almaya çalıştı. Fuchs, çocuğun özellikle dine ve Haşidizm'e olan ilgisini belirtti ve Belz yeshiva'da bir tisch için bir akşam kendisine katılmasını önerdi. Ebeveynler fikri duyduklarında endişe duyuyorlardı, ancak tarih öğretmeni onlara, şahsen çocuğun aniden dini hale gelmediğini göreceklerini söyledi. Annesi, ziyarete bütün sınıfın katılacağından emin olduğunu söyledi: “Giden tek kişi olduğunu bilseydim, olmasına izin vermezdim.”
Haredi mahallelerindeki kutsal Şabat atmosferi onu büyüledi ve birkaç hafta sonra Erez bir kippa ve tzitzit giyiyordu. Koşer tutmaya başladı ve karma okuldan ayrılmakta ısrar etti. Ailesi reddetti. Çatışmalar arttığında, evden kaçtı ve birkaç farklı Haredi yeshivas'ına sığındı. Polis iki kez onu aradı. Sosyal yardım otoriteleri de dahil oldu. Sonunda, dindar olan eski bir kibbutznik olan Rabbi Dov Bigon'un yardımıyla bir uzlaşmanın bulunacağı kabul edildi. Çocuğu Mercaz Harav Yeshiva'ya göndermesini önerdi. Ve olan buydu.
“Bir yıl sonra beni işte aradı ve ikiyüzlü dini türlerle birlikte olmak istemediğini söyledi” diyor annesi Yocheved, oğlunun ultra-Ortodoks olma sürecinin nasıl başladığını anlatıyor. Erez şimdi 15 yaşındaydı ve ailesi artık otoritelerini dayatamıyordu. Bnei Brak, Kudüs ve Safed'deki yeshivalar aracılığıyla Haredi dünyasının kalbine yolculuk etmeye başladı. Bir Chabad okulunda ders verdi, sonra da Braslav Hasidiyle; daha sonra Toldot Aharon ve Satmar tarikatlarına bağlandı.
Yeşiva'dan gelen sınıf arkadaşları onu “çok keskin bir akla sahip gerçek bir Tevrat alimi” olarak hatırlıyorlar. Merakla doluydu ve görece kısa sürede çok fazla Tevrat bilgisi edinmeyi başardığını söylüyorlar. O günlerde, retorik yetenekleri ve öğretmenlik kabiliyetleriyle ve dindar olmalarıyla ilgili ilginç kişilerle de öne çıkmaya başladı. 17 yaşındayken Kiryat Ata'dan kısa bir süre önce dini olan bir kız olan Malka Azulai ile düzenlenen bir maçta evlendi.
Satmar uygulamasının ardından Erez, Siyonist adını reddetti ve bundan sonra Shlomo olarak bilinmek istediğini ilan etti. Ayrıca soyadının yazımını Elbarnes'den Helbrans'a çevirdi. Büyükannenin eski Yugoslav pasaportunda adın nasıl yazıldığını söyledi. Ayrıca, annesinin ailesinin de Sırbistan'dan geldiğini ve Ladino konuşan Sephardi ailelerinde her iki ebeveynin de büyüdüğünü gururla belirtti. Yad Vashem arşivleri, Polonya'nın Treblinka kentinde yaşayan ve ailesinin yakınlarının isimlerini içeriyor.
Shlomo ve Malka Helbrans altı yıl Safed'de yaşıyorlardı. Orada Braslav Yeshivat Hametivta'yı yönetti ve en aşırılık yanlısı ve tecritci Hasidic topluluklarından birine başkanlık eden “Yavniel'den tzaddik” olarak bilinen Haham Eliezer Shlomo Schik de dahil olmak üzere belli başlı Hasidic hahamiler tarafından danışmanlık yaptı. 80'lerin ortalarında, çift ve üç çocukları Kudüs'e taşındı. Beyt Yisrael semtinde, Helbrans, çevresinde dindar tövbeler olan küçük bir Hasidim grubu toplamaya başladı. İlk öğrencilerinden bazıları şu anda Kanada'daki toplulukta yaşıyor.
Yazar Haim Be'er, 1980'lerin sonlarında Haredi meselelerinde muhabirlik yaptı. Kudüs'teki genç topluluğunu üç kez ziyaret etti ve en fazla 20 öğrenci öğrencisi saymadığını hatırladı. Helbrans onunla konuşmayı kabul etti, ancak röportaj yapılmadı ve böylece Be'er toplantıları hakkında yazmadı.
Be'er, genç Helbrans'ı “radikal, farklı düşünce tarzına sahip özgün bir adam” olarak hatırlıyor, ama aynı zamanda içinde “tehlikeli aşırılıkçılık” gördü. “Helbrans, Haredi dünyasındaki yolunu arıyordu” diyor ve “dinî tövbe için, aile geleneği veya kökleri dayanacak biri için, bu aşırılıkçılığın durdurulabileceği sınırlar veya sınırlar yoktur. ”
Be'er, Helbrans ile son görüşmesinde, toplumda tuhaf bir şey olduğunu söylüyor. “1991'deki ilk Körfez Savaşı'ndan kısa bir süre önceydi. Yeshiva öğrencileri gelip gidiyorlardı, paketleri taşıyorlardı. Çok fazla aktivite oldu. Bir noktada, birisi 20 pasaport yığını getirdi ve masaya yerleştirdi. Helbrans, planın ne olduğunu açıklamaya istekli değildi. Çevresindeki Hasidim, artık onlar için burada bir şey olmadığını söyledi. Bir dahaki sefere oraya gittim, belki bir hafta sonra, yer boştu. Onlardan hiçbir iz yoktu. ”
Gelecek hafta yayınlanacak olan II. Bölüm'de Shay Fogelman, Lev Tahor'un reşit olmayan evliliklerle ilgili politikasını, üyelerinin gerçekten nasıl para kazandığını ve toplumdan ayrılan insanlarla konuştuğunu yazmaktadır.
Bu, "Lev Tahor" topluluğu hakkında iki bölümden oluşan bir makalenin bir parçasıdır. Devamını okumak için tıklayın.
Shay Fogelman