MUHACIR’DAN MACIR A

MUHACİR’DAN MÂCIR’A,MUHAMMED'TEN MEMET'E.

Ben,bu topraklarda doğdum.Bu halkın sahip olduğu inançta yetiştim.Benim,atalarım “Muhacir” olarak bilinen insanlardır.Onlar has ve gerçek “TÜRKTÜLER”.

Ben,annemden, babamdan,köyümden,akrabalarımdan “TÜRKÇE” öğrendim.Benim atalarım,Müslüman “Türklerdi”.

Onlar,Hazreti Muhammed’in emri ile Mekke’deki,müşriklerin baskısına dayanamayan Müslümanların,o zamanın Hıristiyan devleti olan Etiyopya’ya yani Habeşistan’a sığınmak için,Daha sonra Hazreti Muhammed ile Medine’ye , devlet olduktan sonra da yeni feth edilen yerlere gönüllü yerleşerek toprakları genişletme,dini yayma amacıyla göç eden Mekke’li Müslümanları örnek almış Türk’lerin soylarıydı.

Bu gelenek,Türklerde İslam öncesi ve sonrası "Uç Beyliği" ve Akıncılık" olarak da bilinmekteydi.Osmanlı'da Bilecik yöresine "Uç Beyliği" olarak kurulmuştur.Görevi de akınlar yaparak "Selçuklu-Türk-İslam " sınırlarını genişletmekti.

Bunların görevi,yeni feth edilmiş topraklara yerleşmek ve orada "İslamı" hakim kılmak için "gönüllü" olarak da çalışmaktı.Her biri hem çok iyi bir savaşçı hem de aralarına yeni karıştıkları halkı "ikna edebilecek" bilgi birikimine sahip insanlardı.Yerleştikleri halktan yeterli sayıda insan kazandıklarına inandıkları zaman da,toprakları genişletmek için daha ileri akınlar yapmaktaydılar.

Eğer feth edilen toprak elden çıkarsa Mâcırlar ilk önce geri çekilirler,devletin ordusu ile birlikte ilerisi için fırsat kollarlardı.Bu yüzden sürekli "göçer" tarzı yaşamlara sahiptiler.Kendilerinden sonra gelenlere "muhacir" denmesini ret etmeleri de bu kavrama dayanmaktadır.Bu yüzden de hep Çanakkale,Edirne,,Adana,Hatay, Muğla, Aydın, Antalya gibi "uç-sınır" bölgelerine yerleşmişlerdir.

Mâcırların bu gün bile bilgili,okumaya düşkün insanlar olmaları,hatta en cahil köylülerinin bile seçkin,çağdaş insanlar olmaları bu geleneklerinden gelmektedir.

Şimdi gelelim "mâcır" konusuna.

Ama bizim şivelerimizde “H” harfi kullanılmadığından kendimiz de diğer Türk boyları ve Müslümanlar da bize “MU(H)ACİR” yani “MUACİR”- veya daha kısaca “MÂCIR” derlerdi ve bizler bu "Mâcır" adı ile bilinirdik.

Buna başka bir örnek de “HÜSMEN” adı “ÜSMEN” ,”HÜSEYİN” adı “ÜSEYN-“ÜSÊN”,”AHMET” ise “ÂMET” “MUHAMMED” de “MUAMMET” den başlayarak “MÂMET” olmuş, ve son olarak da “MÊMET” haline gelmiştir.

Dil böyle söylemektedir.

”MEHMET ve MEHMETÇİK” Türk olmayan devşirmelerin başında olduğu “Türk Dil Kurumu Yetkililerinin” uydurmasıdır.”MEHMET” şivesi ile bir ad Türkçe’de yoktur.

Bu günkü “MEMETÇİK” adı da bu şekilde “Muhammed’in” Türkçe’deki “H” harfini yutan dil yapısından türemiştir.

Atatürk Çanakkale 3.Kolordu 1915

Nazım Hikmet’in şiirinde dile getirdiği gibi “MEMETÇİK MEMET” böyle oluşmuştur.

Türk Milleti,askerliği İslamiyet’le birleştiren,“peygamber ocağı” kültüründe birleştirdiğinden askerine peygamberinin adını vermiş ve onu kendi şivesi ile de seslendirmiştir. “MÊMET” .

Çünkü “Her Türk Asker Doğar” ilkesine göre de şehit ve gazi adayı olan askeri için kullandığı “MÊMETÇİK” adı vardır.

Bu dil özelliği “İber Türk’ü” olan “Bask’lılarda” ve İspanyol diline bile vardır.”H” harfini kullanmazlar.

Şimdi konumuza dönelim.

Bu yüzden ki,1876-78 Osmanlı Rus Harbi sonrası ,savaş sırasında Rus’lara en büyük yarayı verdikleri için,”soykırımla” cezalandırılacaklarını,ana karnında çocuklarının öldürüleceklerini asırlardır süre gelen tecrübelerine dayanarak bildiklerinden korkarak,Osmanlı topraklarına ilk göçü de onlar başlatmışlardı.

Bazı tarihçilere göre bu yenilginin ardından Balkanlarda yapılan Müslüman ve Türk soykırımı “5.000.000 ile 30.000.000” arasında değişir.

Ki bu yüzden kendilerinden sonra Türkiye’ye göç edenlere de “Muhacir-Mâcır” denmesine karşı çıkıp,onları da ret edenlerdi.

Bunların devlete en sadık olanlarını da Sultan II.Abdülhamit,Çanakkale’ye oradan Filistin ve Suriye’ye kadar yerleştirmişti. Doğu Anadolu Rus işgalinde olduğundan Kürtler ayrı devlet kurmak istediklerinden o bölgelere Mâcır yerleştirmek mümkün olamamıştır.

O Çanakkale ki,Osmanlı zamanında bile daima “Rum” yani Müslüman olmamış azınlığın çoğunlukta olduğu bir şehir iken,onlar sayesinde ilk defa “Türk-Müslüman” çoğunluğunu elde etmişti.

Kafkasyalı Çerkezler de buna dahildirler.

Ama batı,Mâcırların 30 yıl askere alınmalarını bir anlaşma ile yasakladı.Sonra bu madde Çerkezler için korundu ise de Balkan Mâcırları için 1890’larda eklenen bir madde ile 15 yıla indirildi.

Bu halk,önce Çerkez Ethem’in,sonra da “İngiliz,İtalyan,Fransız “ askerlerinin ülkeyi işgal etmelerindense,onlara yakın görünen,tam bir “kayıkçı kavgası edebiyatı olan “ Anzavur’un arkasında toplanarak iç kardeş kavgasını Çerkez Ethem’e,Atatürk’e karşı yürütmekten ve de “zaferi onlara teslim etmekten “çekinmeyen insanlardı.

Yeni kurulan rejimin yaşaması için 86 yıldır sürdürülen karalama kampanyalarına da “ses çıkarmayan” insanlardı.

Ben,onların soyundanım.

Ben Türkiye Cumhuriyeti için yüreği doğduğundan beri çarpan bir insanım.Benim ülkeme, milletime,başta kendi ülkem ve insanım olmak şartıyla,yeryüzü insanlık ailesine karşı sevgimi hiçbir şey değiştiremez.

Balkanları fethedenler de bizim ecdadımızdı.Balkan göçmenlerini aşağılyanlar, kendilerinin başka devlet uyruğunda olduklarını unutuverirler hemen. Balkanların fethi 1350-1440 arasıdır.

Anadolu'nun Osmanlı olması ise 1470-1516 arasıdır. Bunu unutanlar,kurtuluş savaşında da 1821'den1918 yılına kadar Rus-İngiliz idaresinde yaşadıklarını unutup,Kurtuluş Savaşında Türkleri biz kurtardık deme yüzsüzlüklerini de bırakmazlar.

Benim dedem de 1877'de göç esnasında kağnı arabasında doğmuş,yerleşecek bir yurt gösterilmesi için senelerce (5-6 yıl) Tekirdağ civarında beklemişler,toplanan yiyecek yardımları ile yaşamışlar.

Paraları olmadığı için de yerleşmeleri için bir dağın eteğine atılıvermişler.

Onlar yüce gönüllülükleri ile buna da şükretmişler,şikayet etmemişler.

Atatürk'ün ölümünden sonra devleti ele geçiren dönmeler ve işbirlikçi birtakım Kürtler,halen asılsız iftiralarla bizlere saldırmaktadırlar.

Biz geldik hem Anadolu Türk'ünü kurtardık hem de yurdun adı Türk oldu.Anadolu Türkü'nün soyunu kurutmak üzereydiler çünkü.

Başka adla devlet kurmak isteyen işbirlikçilerin hevesleri kursaklarında kaldı.

Travmalar geçirdiler.

Travmatik oldular.

Şimdi gene ABD-AB arkasından kurşun sıkarak itliklerini de esirgemiyorlar.

Bizi nasıl sevebilirler ki?

Keykubat